Iterum, plastica ubique in oceano praesto esse demonstrata est. Ad fundum fossae Marianae, quae ad altitudinem 35,849 pedum pervenisse dicitur, Victor Vescovo, negotiator Dallasiensis, sacculum plasticum invenisse affirmavit. Ne primum quidem hoc est: tertium iam est quo plastica in profundissima parte oceani inventa est.
Vescovo die XXVIII Aprilis in bathyscapho se immersit, expeditionem suam "Quinque Profunditates" appellans, quae iter ad altissimas partes oceanorum telluris comprehendit. Per quattuor horas quas Vescovo in fundo Fossae Marianae egit, plura genera vitae marinae observavit, quorum unum fortasse nova species est – sacculus plasticus et involucra dulcium.
Pauci tam extremas profunditates attigerunt. Iacobus Piccard, machinator Helveticus, et Don Walsh, legatus classis Americanae, primi fuerunt anno 1960. Iacobus Cameron, explorator et pellicularum factor National Geographic, ad fundum oceani anno 2012 mersus est. Cameron mersionem ad profunditatem 35,787 pedum notavit, paulo minus quam 62 pedes quos Vescovo attigisse se professus est.
Dissimilis hominibus, plastica facile decidit. Prius hoc anno, studium amphipoda ex sex fossis maris profundi, inter quas Marianas, exempla collegit et invenit omnes microplastica ingessisse.
Studium mense Octobri anni 2018 divulgatum altissimam materiam plasticam notam — fragilem sacculum mercatorium — in Fossa Mariana, 36 000 pedum profunditate, repertam documentavit. Scientiae eam invenerunt perlustrando Deep Sea Debris Database, quae constat ex imaginibus et pelliculis 5 010 immersionum per ultimos 30 annos.
Ex quisquiliis separatis in indice datorum relatis, plastica est frequentissima, saccis plasticis imprimis fons maximus quisquiliarum plasticarum constitutis. Aliae quisquiliae ex materiis ut gummi, metallo, ligno et tela proveniebant.
Usque ad 89% materiarum plasticarum in studio semel tantum adhibendarum erant, eae quae semel adhibentur deinde abiciuntur, ut lagenae aquariae plasticae vel vasa mensalia abicienda.
Fossa Mariana non est fossa obscura et exanima, sed multos incolas habet. NOAA Okeanos Explorer profunda regionis anno 2016 exploravit et varietatem formarum vitae detexit, inter quas species ut corallia, medusae et polypi. Studium anni 2018 etiam invenit 17 centesimas imaginum plasticarum in indice datorum relatarum aliquam interactionem cum vita marina demonstravisse, ut animalia in ruderibus implicata.
Plastica semel tantum adhibenda ubique praesto est et centenis annis vel plus ad putrescendum in natura potest requirere. Secundum studium Februarii anni 2017, gradus pollutionis in Fossa Mariana in quibusdam regionibus altiores sunt quam in quibusdam fluminibus Sinarum maxime pollutis. Auctores studii suggerunt contaminantes chemicos in fossis partim ex plastica in columna aquae provenire posse.
Vermes tubiformes (rubri), anguilla et carci eques locum prope spiraculum hydrothermale inveniunt. (Disce de fauna insolita spiraculorum hydrothermalium profundissimorum Oceani Pacifici.)
Quamquam plastica directe in oceanum intrare potest, ut quisquiliae a litoribus ablatae vel e navibus deiectae, studium anno 2017 divulgatum invenit maximam partem eius in oceanum intrare ex decem fluminibus quae per vicos humanos fluunt.
Instrumenta piscatoria relicta etiam fons magnus pollutionis plasticae sunt, cum studium mense Martio anni 2018 divulgatum ostendat materiam hanc maximam partem Magnae Patch Purgamentorum Pacifici magnitudinis Texiae, inter Hawaiios et Californiam fluitantis, constituere.
Cum manifeste multo plus plasticae in oceano sit quam in uno sacculo plastico, res nunc ex metaphora indifferenti venti ad exemplum quantum homines planetam afficiant evoluta est.
© MMXV-MMXXII National Geographic Partners, LLC. Omnia iura reservantur.
Tempus publicationis: XXX Augusti, MMXXII